Fons van Kraaij: ‘Alles leent zich voor een musical’
Schaijkenaar werkt na eigen danscarrière als casting director voor Joop van den Ende
Hij woont al langer in Amsterdam dan hij ooit in Schaijk heeft gedaan, maar toch is hij zijn geboortedorp nooit vergeten. De 48-jarige Fons van Kraaij trok begin jaren tachtig via Tilburg naar Nederlands hoofdstad om zijn droom als danser waar te maken. Na vele optredens in musicals, dansensembles en tv-shows in binnen- en buitenland verwierf Fons zich een plekje als casting director bij Stage Entertainment, het bedrijf van Joop van den Ende. Arena Magazine ontmoette de danser in het huis van zijn ouders aan de Pastoor van Winkelstraat in Schaijk en sprak met hem over zijn kleurrijke carrière.
Fons weet nog goed dat hij uit Schaijk vertrok. “Dat was rond mijn eenentwintigste. Ik ging toen naar de dansacademie in Tilburg, maar dat sloot niet aan bij wat ik wilde. Mijn hart lag bij musicals. De opleiding in Amsterdam was wat dat betreft op mijn lijf geschreven. Ook die studie heb ik niet afgemaakt, want ik werd gevraagd voor het dansgezelschap Djazzex. Die mensen hadden een schooloptreden van mij gezien. Na lang wikken en wegen besloot ik het te doen. In de praktijk leer je immers veel meer dan op school.”
‘Het uit het water halen van een drenkeling is heel zwaar’
Edwin Sanders en Jeroen Höppener van Reddingsbrigade Veghel
In Veghel worden al 35 jaar mensen opgeleid tot reddingszwemmer met als doel het voorkomen en bestrijden van verdrinkingen. De Reddingsbrigade Veghel zet zich in voor de veiligheid op en rondom het water in de gemeente. De vereniging bestaat uit zo'n honderdzeventig leden, maar is hard op weg naar de tweehonderd. Voorzitter Jeroen Höppener (37) en bestuurslid Edwin Sanders (30) beoefenen de reddingssport al jaren en kunnen er uren over vertellen.
De Reddingsbrigade Veghel leidt mensen op tot zwemmend redder. Kinderen kunnen al van jongs af aan lid worden van de brigade. 'Iemand die na het behalen van zijn diploma wil blijven zwemmen kan onder meer kiezen uit wedstrijdzwemmen, waterpolo en zwemmend redden', stelt Edwin. 'Wat wij doen is een recreatiesport, maar wel een hele nuttige. Voor jongere leden is de opleiding gericht op zelfredding bij waterongevallen, zodat ze niet in paniek raken. De kinderen leren spelenderwijs en met opdrachten om vertrouwd te worden met de eigenschappen van het water. De kinderen hebben al één of meerdere zwemdiploma's als ze lid worden en weten dus wat het is om met kleren te zwemmen. Wij leren ze verder nog watertrappelen, melding maken van een verdrinkingsongeval en het vervoeren van rustige drenkelingen.'
De wondere wereld van games
Jaarlijks trekken duizenden gamers in augustus naar de Koelnmesse in Keulen. Daar vindt dan GamesCom plaats, de grootste gamesbeurs van de wereld. In vijf dagen presenteren ontwikkelstudio's hun nieuwste releases op de PC, Playstation 3, Xbox360 en Nintendo Wii. Naast exclusieve aankondigingen krijgen bezoekers gelegenheid als eerste kennis te maken met games die pas rond Kerstmis of nog later uitkomen. Tijdens deze zogeheten hands-on sessies mogen zij een kwartier de game spelen. Arena nam poolshoogte in de Duitse domstad.
Wat bij binnenkomst opvalt is de grootsheid van de beurs. Verspreid over zes hallen staan tientallen standhouders die hun producten tonen. Daarnaast word je oog automatisch naar de 'booth babes' getrokken. Naar GamesCom komen voornamelijk mannen. Deze worden naast de nieuwste spellen ook getrakteerd op vrouwelijk schoon, soms zelfs verkleed als hun favoriete personage. Zo huppelt Prinses Zelda, die dit jaar haar vijfentwintigste verjaardag viert, vrolijk rond over de beursvloer, met aan haar zijde de stoere held Link. Ook Darth Vader paradeert samen met twee Stormtroopers tussen de bezoekers door.
‘Ik ben een echt clubmens en ga voor de gezelligheid’
Ardine Brinkman, Tennisvereniging Frisselstein
Tennis is voor de Veghelse Ardine Brinkman (42) een stukje van haar leven. Elke week is ze de nodige uren bij TV Frisselstein op het Prins Willem Alexander sportpark te vinden. Als ze er niet is om een wedstrijd te spelen, dan wel om een van de vele taken die ze op zich heeft genomen uit te voeren. Zo zit Ardine in het bestuur, is ze lid van de jeugdcommissie en is ze verantwoordelijk voor het indelen van de banen. Ook haar man en drie zoontjes zijn besmet met het tennisvirus. De balsport leeft in het gezin.
Ardine begint pas op haar zeventiende met tennissen. 'Ik zat op de Havo en wilde samen met drie vriendinnen iets gaan doen”, vertelt ze. “Daarom hebben we ons opgegeven voor tennis. We waren niet bewust bezig met sporten, wie is dat wel op die leeftijd? Voor ons ging het er vooral om dat we samen iets konden ondernemen.'
‘Ik ben regisseur geworden dankzij Sjors en Sjimmie’
Reekenaar André van Duren heeft hoge verwachtingen van De Bende van Oss
REEK - Enkele dagen nadat de opnames voor De Bende van Oss gereed zijn is Reekenaar André van Duren in zijn geboortedorp te vinden. In de achtertuin van het huis waar de filmmaker is opgegroeid, aan de Noordhoek, legt de redactie van Arena Magazine hem een aantal vragen voor. Openhartig vertelt André over zijn leven als regisseur, het schrijven van een script en natuurlijk over zijn jongste creatie: de historische misdaadfilm De Bende van Oss.
Wanneer dacht je voor het eerst 'Ik word regisseur'?
“Zoals andere kinderen ervan droomden om astronaut of brandweerman te worden, wilde ik regisseur worden. En dat komt allemaal door Sjors en Sjimmie. Als tienjarige was ik misdienaar in het klooster, bij de nonnen. Ik moest daar elke ochtend om half acht aanwezig zijn om de mis te dienen, maar vaak was ik veel eerder in het klooster. Er lag namelijk altijd een boek dat wij mochten lezen. Dat werd iedere zes maanden vervangen. Eén van die boeken was Sjors en Sjimmie als journalisten. Hierin gaan ze naar Hollywood. Die romantiek sprak mij ontzettend aan: de grote studio's, het luxe zwembad, de vele filmlampen. Ik kan me de tekeningen nog precies voor de geest halen, het klopte allemaal. In mijn herinnering gaat dat hele boek over Hollywood, maar op latere leeftijd kwam ik erachter dat slechts twee pagina's over de filmstudio's gaan. In die tijd heb ik dat boek wel honderd keer gelezen.”
Teksten
Partners
Volg Bureau Kett
