Bureau Kett Paul Verstegen; journalist & tekstschrijver

5dec/11Off

Zeventiende-eeuwse Hampoort, beschermengel van vestingstad Grave

Wie vanuit Grave richting Cuijk rijdt passeert op de Sint Elisabethstraat de Hampoort. Dit monumentale gebouw staat al sinds 1688 op die locatie. Vroeger om het vestingstadje te verdedigen tegen ongewenste gasten, tegenwoordig zit het Graafs Museum en het Cloveniersgilde gehuisvest in het eeuwenoude pand.

In de Middeleeuwen ontwikkelt Grave zich als een belangrijke vestingstad. Diverse belangrijke handelsroutes doorkruisen het grensgebied van Gelre (tegenwoordig provincie Gelderland, red.) en Brabant. Daarnaast ligt de plaats aan de rivier. Grave ondergaat een periode van bloei en dit blijft niet onopgemerkt bij andere gewesten. Zij komen van ver om een graantje mee te pikken en proberen de stad met geweld in te nemen. Na iedere belegering bouwen de inwoners de stad weer op. Ook de vestingwerken worden dan versterkt en vaak verder uitgebreid.

30nov/11Off

‘Als je eenmaal boven bent geeft dat zo’n kick dat je alle pijntjes vergeet’

Harrie en Thea van den Hurk uit Zijtaart wandelen Mont Ventoux op

Voor de één is honderd meter lopen al een straf, terwijl anderen regelmatig de wandelschoenen aantrekken om kilometers te maken. Harrie en Thea van den Hurk uit Zijtaart vallen duidelijk in de laatste categorie. Het echtpaar, dat al aardig op leeftijd is, bedwong in juni lopend de Mont Ventoux in Zuid-Frankrijk. Met deze prestatie zamelden de 74-jarige Harrie en 75-jarige Thea geld in voor Stichting Lucai. “Wij zijn dankbaar dat wij dit op deze leeftijd nog kunnen.”

Het idee voor de wandeltocht komt van dochter Dorette Lambregts, die als vrijwilliger bij Stichting Lucai werkt. De stichting zet zich in om tieners met een levensbedreigende ziekte samen met hun gezin op een zorgeloze vakantie te sturen. Een van de manieren om geld in te zamelen is het beklimmen van de Mont Ventoux. Deelnemers brengen ieder minimaal 250 euro aan sponsorgeld in en kiezen zelf hoe ze de tocht naar boven maken. Dat kan onder meer lopend, fietsend, rennend of op skikes.

10okt/11Off

Zusters Franciscanessen van grote betekenis voor Veghel

Naast de Sint-Lambertskerk in Veghel staat het klooster van de Zusters Franciscanessen. Het Rijksmonument uit de negentiende eeuw herinnert aan vroegere tijden. De bewoonsters van dit pand aan de Deken van Miertstraat waren voor een groot deel verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het Brabantse dorp.

De geschiedenis gaat verder terug dan de bouw van het klooster tussen 1869 en 1872. Deken Bernardinus Johannes van Miert, destijds pastoor van de Sint-Lambertskerk, wil rond 1843 graag zijn eigen onafhankelijke congregatie. Het Bisdom 's-Hertogenbosch geeft hier na veel verwikkelingen toestemming voor. De Veghelse pastoor vindt zijn nichtje - Teresia van Miert - en twee anderen bereid een eigen congregatie te stichten in Veghel. De drie vrouwen volgen de opleiding tot zuster in Roosendaal. In juni 1844 keren zij terug en richten in september onder leiding van monseigneur Joannes Zwijsen de kloostercongregatie van de Zusters Franciscanessen der Onbevlekte Ontvangenis van de Heilige Moeder Gods op.

19sep/11Off

‘Als je toch op het voetbalveld bent kun je net zo goed iets doen’

Maik Opsteen, vrijwilliger van het jaar bij RKVV Keldonk

Maik Opsteen.Een vereniging draait op vrijwilligers, dat weet de 29-jarige Maik Opsteen als geen ander. Al meer dan tien jaar zet hij zich in voor zijn club RKVV Keldonk, waar hij sinds zijn vijfde voetbalt. Jarenlang was hij leider van de B1, lid van de activiteitencommissie en zat hij in de redactie van het clubblad. Ook maakte hij deel uit van de jubileumcommissie in 2007. Volgend seizoen gaat Maik aan slag als scheidsrechter voor de jeugdwedstrijden op zaterdagmiddag. Tevens is hij leider van het derde elftal, waar hij zelf ook in meespeelt. Dit leverde de duizendpoot vorig jaar de titel 'vrijwilliger van het jaar' op. 'Het is fijn dat het gewaardeerd wordt dat ik al die tijd in de club steek.'

Voor Maik is het niet meer dan normaal dat je je handen uit de mouwen steekt om te helpen. Hij is er zelfs mee opgegroeid. 'Het is eigenlijk vanzelf gegaan', geeft hij aan. 'Mijn vader heeft hier ook jaren als vrijwilliger rondgelopen en mijn moeder hielp altijd bij het jeugdkamp. Mijn ooms zijn hier nog steeds te vinden, in allerlei functies. Daardoor sta je er dichter bij en is het makkelijker om de stap te zetten. Als je toch op het voetbalveld bent kun je net zo goed iets doen.'

12sep/11Off

Fons van Kraaij: ‘Alles leent zich voor een musical’

Schaijkenaar werkt na eigen danscarrière als casting director voor Joop van den Ende

Fons van Kraaij.Hij woont al langer in Amsterdam dan hij ooit in Schaijk heeft gedaan, maar toch is hij zijn geboortedorp nooit vergeten. De 48-jarige Fons van Kraaij trok begin jaren tachtig via Tilburg naar Nederlands hoofdstad om zijn droom als danser waar te maken. Na vele optredens in musicals, dansensembles en tv-shows in binnen- en buitenland verwierf Fons zich een plekje als casting director bij Stage Entertainment, het bedrijf van Joop van den Ende. Arena Magazine ontmoette de danser in het huis van zijn ouders aan de Pastoor van Winkelstraat in Schaijk en sprak met hem over zijn kleurrijke carrière.

Fons weet nog goed dat hij uit Schaijk vertrok. “Dat was rond mijn eenentwintigste. Ik ging toen naar de dansacademie in Tilburg, maar dat sloot niet aan bij wat ik wilde. Mijn hart lag bij musicals. De opleiding in Amsterdam was wat dat betreft op mijn lijf geschreven. Ook die studie heb ik niet afgemaakt, want ik werd gevraagd voor het dansgezelschap Djazzex. Die mensen hadden een schooloptreden van mij gezien. Na lang wikken en wegen besloot ik het te doen. In de praktijk leer je immers veel meer dan op school.”